Pekerjaan ini bermula dengan penggunaan meluas telegraf dalam tahun 1840-an . Telegraf boleh digantung di atas pokok, tetapi tiang kayu dengan cepat diterima pakai sebagai kaedah pilihan. Istilah juruteknik talian telah digunakan bagi mereka yang memasang tiang kayu dan menggantungkan wayar. Istilah ini terus digunakan dengan ciptaan telefon pada tahun 1870-an dan permulaan elektrik pada tahun 1890-an.

Kerja kuasa elektrik baru ini adalah lebih merbahaya berbanding kerja telegraf atau telefon kerana risiko renjatan elektrik. Antara tahun 1890-an dan 1930-an, kerja-kerja talian telah dianggap sebagai salah satu pekerjaan yang paling berbahaya. Kira-kira 1 dalam 2 juruteknik talian terbunuh di tempat kerja , [petikan diperlukan] kebanyakannya akibat kejutan elektrik. Ini membawa kepada pembentukan organisasi buruh untuk mewakili pekerja dan mendesak bagi keselamatan mereka. Ini juga membawa kepada penubuhan program rintisan dan penubuhan piwaian keselamatan yang lebih ketat, bermula pada tahun 1930-an. Pergerakan Kesatuan di Amerika Syarikat yang diketuai oleh juruteknik talian Henry Miller, pada tahun 1890 telah dilantik sebagai presiden yang Persaudaraan Antarabangsa bagi Pekerja Eletrik ("International Brotherhood of Electrical Workers", atau "Electrical Wiremen and Linemen's Union, No. 5221") bagi Persekutuan Buruh Amerika.[1]